Morgen is het elf jaar geleden.
Er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk.
Van de andere kant gaat er ook geen dag voorbij dat ik niet aan andere zaken denk.
De hartdag is deel uit gaan maken van mijn dagelijkse gedachten.
Het verbaasd mij.
Jaren geleden nam het een veel prominentere plaats in.
Met het verstrijken van de tijd nam de explosieve lading van de gebeurtenis af.
De impact die het teweeg bracht heeft zijn werk gedaan.
Ik voel mijn hart beter aan dan ooit tevoren
En luister veel beter naar mijn gevoel dan ooit.
Elk jaar op de avond voor de dag denk ik terug aan mezelf daar in dat bed met een blauw hemd aan met touwtjes aan de mouwen.
En elk jaar herbeleef ik de dag van de ingreep.
Het wordt echter elk jaar lichter, het vervaagd.
Alsof de primaire kleuren langzaam overvloeien naar pasteltinten.
Prachtig hoe mijn leven een wending nam.
Gedenkwaardig.
