Op vijf juli zat ik in zak en as en mijn droomstart werd een ‘niet gestart’. Het is vandaag zes augustus. Morgen op de zevende is het zes weken geleden dat het mes er in ging. Nu pas ben ik enigszins weer het menke. Geduld is een schone zaak maar het duurt zo lang. Deze week is er pas een korstje op één van de wonden gekomen. Onvoorstelbaar dat een schijnbaar kleine ingreep zo’n effect op mijn lichaam heeft. Het was niet klein maar machtig zwaar en ingrijpend. Ik ben wekenlang moe geweest en sliep tot twaalf uur per nacht. Dat geloof je toch niet? Niets doen en dan zo moe zijn en zo lang en diep slapen.
Ik dacht de afgelopen weken aan iedereen die mij de afgelopen maanden heeft geholpen en gesteund. Mijn fietsmakers bij Trommelen Tweewielers in Oosterhout. En dan in het bijzonder Wouter. Jan, Yvonne, Sam en Maurice wil ik niet te kort doen. Vakmanschap, enthousiasme en klantvriendelijkheid is daar bij iedereen een vanzelfsprekendheid! Mijn vrienden die mij moesten missen omdat ik trainingsschema kreeg waar ik mij aan hield. Mijn trainer Johan is goed en duidelijk. In heldere taal en vol ervaring en daardoor steeg mijn vertrouwen en de kracht en het uithoudingsvermogen. Net als mijn honger. Die werd gestild door de sportkleding van Hammer Nutrition. Lekker, gezond en goed. Echt een aanrader. Lake Cycling voor hun meedenken en steun. Eric en Pieter van SportAssistance in Breda. De mensen waar ik mee werk en trainingen geef. Voor hun begrip en de tijd en ruimte die ik kreeg om te trainen en te rusten! Bijzonder tof om zo samen te werken. Dat is geen vanzelfsprekendheid. Gaaf om dit samen te kunnen doen. Dank je wel. Tot gauw.
En dan…Ellen! Al die keren dat ik er alleen op uit trok en dagen weg was om te trainen waren we niet samen. Jij zorgde voor de afgemeten en de uitgebalanceerde maaltijden. Ik kon vaak aanschuiven. Het was vaak fietsen, onderhoud aan de fiets, persoonlijke verzorging en rusten. Samen op stap gaan, afspreken, naar feestjes gaan? Nee. Rusten, trainen, eten, rusten. Af en toe een uitspatting met eten en drinken. En wat te denken van de reis naar de Alpen en Zuid Limburg. De fiets, de fiets en anders niets. ‘Kun je daar goed trainen? Hoe zijn de routes?’ Na een rit alles op Strava. Kijken, vergelijken en dan is het net of er verder niets anders in het leven is dan wielrennen. Dat is niet zo maar als partner van een zichzelf serieus nemende toerfietser is het ook maanden anders leven dan normaal. Niets zeggen en mij mijn gang laten gaan is veel meer dan een teken van liefde. Een hele hele dikke knoevel lieve El xxx. Je bent een mooi mens, prachtige vrouw en een lekker ding. Ik hald van dich.
Zo terugkijkend waren er ook feest momenten. Op vijf juli kwamen vrienden mij feliciteren. Afgelopen en zaterdag vierde ik groots mijn verjaardag. Al lang van tevoren gepland. Het werd een fantastische dag. Het huis en de tuin vol goed volk. Mijn kinderen en moeder waren er. Mam nam het woord en sprak over dat het onvoorstelbare voorstelbaar kan zijn. Aan mij om mijn dromen waar te maken. Dat blijf ik doen. Mijn kinderen schitterden door hun aanwezigheid. Dat is een groot cadeau. Het grootste dat bestaat.
