Ik ga stoppen met Facebook.

Ik ga stoppen met Facebook.🤪 Het is de tweede stap die ik zet in het minder gebruik maken van ‘de socials’. De afgelopen jaren leerde ik veel nieuwe mensen kennen. Ik zette ze in de contactlijst op mijn telefoon. We appten, maakten appgroepen aan en via ‘de socials’ ontstonden verbindingen met mensen die ik anders nooit zou hebben leren kennen. Het was daarnaast nog nooit zo gemakkelijk om oude bekenden te vinden. Ik genoot van de groepen waar ik deel van uit maakte en lid van werd. Van liefhebbers van oude Volvo’s, caravans, basgitaren of wielrennen. Mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme bleef geprikkeld worden. Het bood mij de mogelijkheid vragen te stellen, hulp te vragen, lekker te zeveren en zelfs de kans om gewoon ongegeneerd te gluren. Tot zover de euforie.

De aanleiding.

De laatste tijd bekroop mij echter steeds vaker het gevoel dat ik veel tijd verdoe en te lang op Facebook ‘zit’. Dat het mij nodig had en het mij meer energie kostte dan het gaf. Dat had ik een paar maanden geleden ook al met de eindeloze rij appgroepen. Toen ik het besluit nam te minderen en uit de meeste groepen stapte gaf dat een bevrijdend gevoel. Ik kreeg niet meer de drang om de tijdlijn te openen en te kijken wie mijn bericht had gelezen en of en wat voor een reactie er stond geschreven. Geen reactie, of wel een reactie. Het maakte niet uit. Er moest iets staan. En vaker stond er niets! Van mensen waarvan ik dacht dat ze dicht bij mij stonden maar die afstand namen. Geen bericht. Geen telefoontje, geen reactie op een vraag of opmerking. Het werd…stil. Geen afspraak of toenadering. En weer ontdekte ik dat in mijn beleving de binnenste schil groter is dan voor de meeste mensen in mijn ‘netwerk’. Gelukkig was er wel de spreekwoordelijk binnenste schil. Die hield contact. 

Mijn verwachtingspatroon van ‘de socials’ heeft een vorm aangenomen waar ik mij niet meer goed bij voel. Een dwingende behoefte om contact te hebben. Elkaar in het echt zien en horen. Een mens bij mij. Het vertrouwde warme gevoel dat op komt zetten zodra wij elkaar ontmoeten.

En met het verstrijken van de tijd voelen ‘de socials’ koud. Mijn verwachtingen temperen kan op veel manieren. Een daar van is ze niet meer opzoeken. Dat heb ik een week gedaan. Profiel uitgezet. Maar na een week zette ik het weer aan. Langer kon ik het niet volhouden. Ik was voor mij gevoel terug bij af.

Toen ik deze week de dupe werd van ‘spoofing’ veranderde alles. Mijn vertrouwen in de goedheid van mensen kreeg een flinke knauw!

En toen?

Ik nam het besluit een nieuw telefoonnummer aan te vragen, een nieuwe telefoon te kopen en de contactlijst op te schonen. En tegelijkertijd besloot ik keuzes te maken over het gebruik van ‘de socials’. What’s app gebruik ik niet meer. En vanaf Kerstavond is Facebook uit de lucht. Tot die tijd ben ik via Messenger bereikbaar. Wil je met mij verbonden blijven kun je daar iets achter laten. Daarna is deze verbinding ook dood! Mijn oude mobiele nummer is uit de lucht en niet meer in gebruik. Dus wis het nummer maar.

Hoe verder?

Van Insta krijg ik nog steeds energie en dat blijf ik gebruiken. Afbeeldingen delen en korte berichten schrijven ligt mij wel. Het is voor mij een beeldende uitlaatklep. LinkedIn blijft ook actief vanuit werk perspectief. Met het besluit de ene deur dicht te doen open ik een andere. Want ik realiseer mij dat ik te extrovert ben om me af te sluiten. Een half jaar lang was ik niet aan het bloggen en dat ga ik weer oppakken op www.corseijkens.nl 

Ciao en tot gauw! Cor👋🏼

PS: foto geleend van AroundSeven.