Er wordt op de deur geklopt. Hoe vaak is mij niet bij gebleven. Ze klonken als een kerkklok. Ineens wakker. Huh. Wat is er? De schoonmaakploeg. Duf van de slaap in een broek gedoken en de deur open gemaakt. Nein danke, alles ist gut und noch sauber. Vielen dank. Bis morgen. Ze lacht en snapt het. Mijn slaapdronken gezicht sprak alle talen. De wijzers op mijn digitale klok wijzen 09.50 aan. Nog tien minuten voordat het ontbijt sluit. Bijna tien uur aan één stuk door geslapen!
De zon schijnt en de bellen rinkelen in de wei. De eetzaal is leeg. Mijn tafeltje nog schoon en na een rondgang langs het buffet is het genieten van zuivel met granen, verse ananas, geconfituurde zwarte pruimen en donker brood met frambozenjam, drie overheerlijke koppen koffie en vruchtensap.
Bezijdens van mij de bergen, de Sella Ronda en fietsertjes plakken op het asfalt en wurmen zich omhoog. Dat wordt mijn houding over een tijdje ook. Een zucht van genot, de oude lucht er uit en de nieuwe er in. Een Vlaamse fietsorganisatie bereid de ontvangst van zijn gasten voor, de bus wordt geopend, fietsen in elkaar gezet. Die van mij staat in de badkamer. Te wachten op zijn wielen en berijder. Nog even geduld witte!
Tijdens het ontbijt appen met mijn lief en een fietsmaat. Die laatste tipt de Apfelstrudel bij Hotel Gerard. Ai, en bedankt. Dat wordt stoppen en proberen. Zo vliegen de kilo’s er aan in plaats van er af.
Enfin, straks de Sella Ronda. Wat staat mij te wachten. Volgens een route die van Strava werd geplukt 53 kilometer en 1.770 hoogtemeters. Uuuuh! Hoeveel? Een tweede analyse van de route laat heel veel ‘slingerende’ wegen zien. De Passo Gardena met een lengte van 8,8 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 6,7%, de Passo Stella, 5,5 km en gemiddeld 7,1%, de Passo Pordoi, 11,9% en gemiddeld 6,6% en de Passo Campolongo met 3,9% de kortste maar wel met gemiddeld 7,2%!
Oei, het eten laten zakken, Apfelstrudel bij Gerard komt straks. Eerst de fiets in orde maken, kleding kiezen, klaar maken en dan de ‘draadezel’ op.
Ciao!
