Tijd om verder te gaan en we kiezen uit twee opties de route via Saarbrücken en Strasbourg naar Basel. Een gouden greep blijkt achteraf als we op een parkeerplaats een Nederlands echtpaar spreken. Rond Karlsruhe stond achttien kilometer file en vanaf vier uur ging het daar rijden. Hij is helemaal lyrisch over Hendrik. “Kijk! Zo één hebben wij ook gehad. Een prachtige auto. De beste die ik ooit heb gehad. Ik had ‘m nog graag gehouden maar wij kopen een nieuwe als ie 220.000 heeft gelopen. Wat is ie in een uitmuntende staat zeg. Mijn complimenten. Met zo’n auto heb je nog niet in de gaten dat je een caravan trekt. Oh ja…zegt zijn vrouw. En je kunt er zo veel in. Alles kon er in. Ja zegt hij. Het waren de grootste productie auto’s uit de tijd.’
We luisteren met gespitste oren. Lol man!
En verder. Naar? Basel. Vignetten er op en doorrijden. Naar Bern? Het wordt Solothurn. Langs een rivier. Doorgangscamping. Zwitsers schoon en strak. We hebben geen zin om te koken. Eten, slapen en betalen. Wat een verschil met Frankrijk…
De weg naar het Zuiden is prachtig. Tijdens een stop met koffie en koek hebben we gekozen voor Wallis. Waar? Dat zien we onderweg wel. Door tunnels en dan nemen we in …. de autotrein. Gaaf man! Je rijd met je auto en caravan op een wagon en dan met de trein door de berg heen. Makkelijker kan niet. Het is wel vreemd want je zit in je auto in een donkere tunnel en je ziet niets. Geen hand voor ogen. Je voelt het warmer en benauwder worden. De auto schudt. En af en toe zie je een lichtje. Dan dendert er een tegemoetkomende trein voorbij. We schrikken ons kapot en moeten lachen om onze intieme ritje door de berg zijn buik.
Als we de berg uit komen zitten we hoog en dalen af. Wat een uitzicht. Gaaf man! Beneden in het dal ligt een dorpje met een grote camping. Fout! Festival. Hahahaha. We hebben gesloten naar Fiesch te gaan. Een t er tussen en je hebt een Fietsch. Dat is niet toevallig. Van hieruit kunnen we makkelijk naar Italië, Frankrijk of Oostenrijk. En er zijn veel gave passen in de buurt. De Grimselpass, Furkapas, De Via Tremolo over de Gotthardpas, de Grote Sint Bernardpass en als ik om mijn tenen ga staan zie ik Lombardije liggen.
De camping is…rustig. We komen tot rust. Hier blijven we een paar dagen. De was doen, lekker uitslapen, wandelen, fietsen, lezen. Zeg maar…vakantie vieren
