Hoi,
Gedachten en ervaringen in schrift vervatten. Delen met anderen. Verhalen vertellen en ze opschrijven. Een stem hebben en deze laten horen. Te lang mocht ik van mezelf niet zeggen wat ik dacht en durfde mij niet te uiten. Mijn stem laten horen doe ik gelukkig sinds een paar jaar weer. De schroom is verdwenen. En ik schrijf omdat ik het leuk vind. Daarom is dit blog er. Voor mezelf. Met een afbeelding er bij. Zo kan ik beeldend mijn verhalen neer zetten. De onderwerpen die je hier leest zijn lukraak gekozen. Er zit geen lijn in maar ik denk er wel over na. Het is wat in mij opkomt en bezig houdt en die het voor mij waard zijn om te delen. Schrijven is in die zin bij mij niet gepland of met opzet. Schrijven komt zoals het komt en ik laat het op-ploppen. En dan begin ik. Soms veel en vaak, dan een langere tijd niets. Altijd zweven er verhalen in mijn hoofd. En als het vol is moet het er uit. Dan begint het. Dat maakt het ook zo boeiend. Op het moment dat het begint is het voor mij vaak een raadsel wat er uit rolt. Het begint gewoon. Heerlijk!
In mijn leven mogen dromen uit komen. Er is geen tijd meer voor spijt. We leven nu en niet later. Eén van mijn motto’s is niet voor niets; ‘Leef het leven waar je naar verlangt.’ Stel niet uit.
Elke dag is er één om te vieren. En vieren kan op vele manieren. Zolang je dat met respect voor de ander, vanuit medemenselijkheid, compassie en goede intenties doet en uit wordt vieren vermenigvuldigen.
Cor Seijkens.