Het veranderen van gewoontes is makkelijker gezegd dan gedaan. Dat weet ik al lang. Het opnieuw ervaren is een ander verhaal. Shit wat is het lastig om niet te eten waar je zin in hebt.
Toen ik een paar weken gelden het besluit nam om naar de Ronde van Lombardije toe te werken wist ik dat het voelbaar veranderingen zou opleveren. De afgelopen dagen voel ik me anders dan anders. De behoefte aan koek bij de koffie is heel sterk. Het verbaasd bij hoe vaak ik tussen de maaltijden snoep en hoe gebruikelijk het is.
Op een terras in Breda drinken wij koffie…zonder gebak! Alcohol vrij bier zonder alcohol. Geen nootjes! Met een lijf dat om eten vraagt kom ik thuis. Dat kan toch niet? We eten groente. Courgette uit de oven met groente, kaas en biologisch gehakt. Ik zat bomvol na het eten. En dan nu alweer trek? Het voornemen om te gaan wielrennen werd dus een retourtje Breda op de stadfiets. Alsof mijn lijf de inspanning niet aan wil gaan. Maar dan klopt niet. Toch?
De derde dag voel ik mij slap en moe. Toch heb ik ook nu goed en voldoende gegeten. In de ochtend en het begin van de middag ben ik wakker en fit maar na een uur of twee begint het. Duf en flauw! Een banaan geeft even verlichting. Mijn suikerpeil zakt en stijgt. Het lijkt wel een çold-turkey’ man! ‘Ik moet hier door heen. Niet toegeven aan de drang om te snoepen.’’ Hoe gaat dit in mijn trainingsschema passen ? Vraag ik mij af. Deze week heb ik mij gegeven om los te komen. Als ik ’s middags een afspraak heb sla ik tot ieder verbazing een zoete traktatie af. ‘Wat is dat nou Cor?” Ik vertel dat ik wat ik ga doen. Dat ik anders ga eten, geen alcohol meer drink, suiker minimaliseer, nog gerichter ga trainen, dat de afstand niet het probleem is, dat ik die wel kan verteren, dat ik niets aan het toeval wil overlaten, ik mezelf niets wil gaan verwijten als ik aan die verschrikkelijke steile klim van 25% en 27% begin, dat ik de hitte aan wil kunnen en alle overbodige kilo’s thuis wil laten, aan kracht niets wil inboeten, dat ik interval trainingen ga combineren met blokjestraining, duurtraining, stress verminderen, uitrusten en dat deze tijd van het jaar daar heel goed voor is. Ik hoor mezelf van alles zeggen over eten en het effect op het fietsen. Ik krijg er energie van en de dip verdampt! Het is zwaar geweest en ik heb één keer de verleiding niet kunnen weerstaan. Ik at een pak rijstkoekjes met chocolade op te eten bij twee koppen koffie. Ai ai ai ai ai! Slap of nodig?
Vanaf deze week begint het trainingsschema voor Lombardije. Ik voel me sterk en beter dan een week geleden. De reis naar Lombardije gaat samen met mijn oude Volvo en vanaf vrijdag ook met een oude Kip caravan. De ‘teamcaravan’, ons hotel op wielen. Fiets check, auto check, caravan check.
En dan is er nog de Tour de France. Gisteren was de etappe naar Roubaix. Wielrennen zoals het hoort te zijn. Man tegen man. Stampen en aanklampen, verliezen en verhoord worden! Eén van de vijf monumenten. Inspiratie genoeg om niet afgeleid te worden van het doel. Nummer vijf fietsen voor mijn vijftgste!
