De eerste week van 2020. Man o man! De uitersten in een notedop. Liefde, leven en de dood troffen elkaar. Er wordt niet naar gevraagd. Het is geen afspraak. Geen planner of agenda die het schema bepaald. Verbazing en ongeloof hield mij stil. Met de mond open van verbazing las en hoorde ik het ene na het andere nieuws. Dichtbij en soms wat verder van mij af. Het maakte het niet minder heftig. Daar mee om gaan zette mij aan het denken. Af en toe zelfs prakkeseren en peinzen. In cirkels denken en er niet uit komen. Draaien zonder er omheen te draaien. Om dol van te worden. Simpelweg geen antwoorden vinden op levensvragen. Vragen stellen heeft geen zin anders waren de antwoorden wel gevonden. Of zijn ze er wel maar nog niet bij mij bekend? Nog nooit eerder was mij dit overkomen. Drie sterfgevallen van vaders en één ernstig zieke vriendin, twee geboorten en een scheiding. Begrijpen hoeft niet. Het kwam binnen op mijn gevoelsniveau en raakte mij. Verdriet en geluk in één week. Op het leven valt geen pijl te trekken.
Mijn hartdag moest nog komen, de vastelaovend was nog verder weg en 2020 begon roerig.
